بسم الله الرحمن الرحیم

در این دنیای مجازی می گردم شاید بیابم همراهی که سید علی را یار باشد؛ همه خود را عاشق او می دانیم و ندای ما اهل کوفه نیستیم سر می دهیم،  نمی دانم چگونه است که این عشق ما را به نماز جمعه می کشاند ، اما پس از آن سخنانش فراموشمان می شود.نمی دانم چه می شود که کمتر کسی عمیقا به فرموده هایش می اندیشد. نمی دانم چه می شود که کمتر عاشقی یادش می ماند شهیدی که از او می گوید اگر امروز بود لفظ به لفظ سخنان گهربار امامش را سرلوحه زندگی خود می کرد.

چه کسی پس از بیانات امروز در راستای تحقق آنها قدم برداشت؟

چه کسی یادش ماند افسر جنگ نرم است؟

بهمن ماه است و بوی شلمچه و اروند و خرمشهر... سرمست و حیران  رفتنمان می کند ، اما نمی دانیم  که شهدا لحظه لحظه مان را نظاره می کنند. شهدا می بینند که به زبان یار امامم بوده ام. حتی در سرمای بهمن ماه  زمین سرد فرشم شده تا سخنانش روحم را بنوازد ، اما چه کردم برای تحقق این بیانات ، برای تنها نماندن رهبر ، برای تنها نماندن رهبر، برای تنها نماندن رهبر ، حتی نمی دانیم  پیام اماممان چه بود!!!!!!!!!

آیا به واقع ما اهل کوفه نیستیم؟؟؟